Της Ακακίας Κορδόση*
Προτομή από γύψο του Αθανασίου Ραζή - Κότσικα
(Έργο του Βασίλη Παπασάικα από τις συλλογές της "Διεξόδου")
Εδώ και μερικά χρόνια, η Μάρω Βαμβουνάκη, μιλώντας για το «Διπλό ταξίδι» μου, είχε πει ότι είμαι πάντα με το μέρος των αδικημένων· κι αυτό είναι αλήθεια. Τίποτε δεν με κάνει ν’ αγανακτώ όσο η αδικία και τίποτα δεν με κάνει να συγκινούμαι – μέχρι δακρύων – όσο οι αδικημένοι. Το παράπονο με συγκινεί πιο πολύ κι απ’ τον πόνο.
Το σκέφτομαι αυτό τις τελευταίες μέρες (ξανα)διαβάζοντας ένα βιβλίο για τον Θανάση – Ραζηκότσικα, τον πιο αγνό ήρωα της Επανάστασης, που η Ιστορία τον άφησε στη σκιά.
Το βιβλίο αυτό είναι για μας διπλά ιερό.
