Τρίτη 31 Ιουλίου 2018

Έστιν ούν Τραγωδία…. Αλήθεια τι ;


Του Δημήτρη Ρούσση*
            Ως «Μίμησιν  πράξεως  σπουδαίας και τελείας»  την ερμηνεύει ο Αριστοτέλης.
          Αναμφίβολα  η αναπαράσταση  μιας τραγωδίας  συμβάλει  στην Αισθητική  έκφραση της ηρωικής  αντίληψης  της ανθρώπινης  ζωής.
       Προς την κατεύθυνση  αυτή  είναι εκτιμητέα  η προσπάθεια  των  περιοδευουσών  θεατρικών  ομάδων να  καλλιεργήσουν  την αντίληψη αυτή  και να την αναδείξουν.
          Εάν  όμως  αποτύχουν  να κερδίσουν «τον έπαινο  του δήμου  και των σοφιστών, τα δύσκολα  και ανεκτίμητα εύγε» εισπράττουν  την άρνηση και μοιραία  περιέρχονται σε σύγχυση. 

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

O ZΩΓΡΑΦΟΣ ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΑΣ


Του Αλτάνιου Κλεισοβίτη*

Εδώ και λίγο καιρό το Ιστορικό Μουσείο της «Διεξόδου» δέχτηκε  ένα πολύτιμο δώρο  που ήταν τοποθετημένο μέσα σε μια όμορφη συσκευασία.
Η προσφορά αυτή έχει ιδιαίτερη αξία για την «οικογένεια» της «Διεξόδου» γιατί προέρχεται από έναν νέο στην ηλικία φίλο του Μουσείου, έναν απλοϊκό  ψαρά της λιμνοθάλασσας, που δεν διαθέτει  οποιαδήποτε οικονομική άνεση αλλά μόνο πλούτο συναισθημάτων που του κληροδότησε η Μεσολογγίτικη οικογένειά του. 

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

Ο ποιητής Θωμάς Γκόρπας και το Μεσολόγγι


Της Ακακίας Κορδόση*

Τον βλέπω σ’ αυτή την φωτογραφία του να χαμογελάει ευγενικά και με την αμηχανία της νειότης, κοντά στο Τέρμα της Τουρλίδας -όπως το λέμε  εμείς-, στο δρόμο που φέρνει προς το Μεσολόγγι -που διακρίνεται στο βάθος αμυδρά- και μου φαίνεται πως βλέπω το ίδιο το Μεσολόγγι. Μοναχικό, αμήχανο, ευγενικό και ανυπεράσπιστο.
            Μια φωτογραφία που πραγματικά «μιλάει» και που θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε τόμους βιβλίων.  

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Οι μίζεροι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να απολαύσουν την ζωή



Της Σοφίας Παπαηλιάδου*

Τους ανθρώπους με το πεινασμένο μάτι να φοβάσαι παιδί μου.
 Εκείνους που είναι τόσο μίζεροι που δεν κατάφεραν ποτέ να απολαύσουν τίποτα. Δεν είναι πως δεν τους δόθηκε. Είναι πως αυτό που τους δόθηκε δεν τους έφτανε. Το ήθελαν “όλο” και το ήθελαν “μόνο δικό τους”.
 Αντί να απολαύσουν το τώρα, την στιγμή, εκείνα που τους δινόντουσαν, εκείνοι θέλανε “κι άλλο”, “παραπάνω”. 

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Τατιάνα Ντέρου: Μια απόστολος του λαϊκού πολιτισμού.







 Του Ευάγγελου  Αυδίκου*
Στις διακοπές υπάρχουν, κατά κανόνα, δύο δρόμοι διαθέσιμοι. 

Ο ένας είναι αυτός που σε οδηγεί σ’ αυτό που φαίνεται ή σ’ αυτό που είναι μοδάτο. Ο δρόμος αυτός δεν έχει μπελάδες. Όλα είναι ρυθμισμένα από τους λαϊφστιλίστες. 

Ο δεύτερος δρόμος απαιτεί αυτενέργεια, επιλογές, παίδεμα. Χρειάζεται να βγει κανείς από τον κλειστό αυτοκινητόδρομο ή να μην εμπιστευτεί απολύτως τα προσφερόμενα πακέτα.

Συνήθως, επιλέγω τον δεύτερο δρόμο. Σε αποζημιώνει με ξαφνιάσματα. Με αισθήματα απρογραμμάτιστα.