Της Μαρίας Καρατζογιάννη*
Μια ιδιότητα ανθρώπινη, μια «ιδιορρυθμία» του
ερασιτέχνη της ζωής είναι η ενδελεχής και η αδιάλειπτη παρατήρηση. Η παρατήρηση
γεννά τη σκέψη, τη σκέψη που βρίσκει αντίκτυπο, έναν εύηχο ή δυσμενή αντίλαλο στο θυμικό μας, στο
συναίσθημα. Παρατήρηση, σκέψη, θυμικό
μπλέκονται συνεχώς στα πόδια των ορατικά «ευάλωτων» και περιγράφουν την ίδια τη ζωή.
Οι ρομαντικοί ρέμβασαν στη φύση και παρατήρησαν την υποκειμενική, εσωτερική φωνή
τους. Οι συμβολιστές αναγνώρισαν με τη
ματιά τους διττές έννοιες και ονομασίες
σε αντικείμενα της μιας διάστασης. Οι ρεαλιστές έριξαν ένα βλέμμα ωμό και γυμνό
στη σκληρή πραγματικότητα και οι υπερρεαλιστές άφησαν το εποπτικό τους
πεδίο να ισορροπήσει μεταξύ φαντασίας και αντικειμενικότητας.