Του
Βαγγέλη Σακέλλιου*
……Μια χαρακιά εδώ, μια λέξη εκεί,
φωτογραφίες
απαχθέντων χαμογέλων.
Σημάδια που, εν τέλει, θα σβηστούν
στα χρόνια που κυλούν όπως κυλούν τα χρόνια….
Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Αστικά Ερείπια
Ι) Η
φίλη μου η Κατερίνα, κοσμοπολίτισσα, ταξιδεμένη και διψασμένη για ζωή ήταν
απόλυτη : «Η Ρώσικη ψυχή είναι πάντα βαθιά. Οδύνη και ωδίνες μια τέλεια
ενδοσκόπηση. Δες για παράδειγμα τους ήρωες του Ντοστογιέφσκι. Ή, ακόμα, την
πικρή γεύση που οι στιγμές απώλειας χαρίζουν στον Τσέχωφ. Ακόμα και τώρα. Ιδίως
τώρα…»
