Το χωρίς γυρισμό ταξίδι ενός ρομαντικού

Του Γιάννη Μπαρδάκη*

«Αν είμαι ποιητής, ο αέρας της Ελλάδας μ’ έκανε», είχε πεί  ο αγωνιστής, ο σημαιοφόρος και οραματιστής της ιδέας της ελευθερίας των λαών, ο απολλώνειας ομορφιάς  λόρδος Βύρων.

Ο Σκωτ περιγράφοντας το κεφάλι του έλεγε: «Έμοιαζε με ωραίο αλαβάστρινο βάζο, που φωτίζεται από μια εσωτερική λάμπα».

     Η ιδέα λοιπόν της ελευθερίας  τελικά έφθειρε τη ζωή του, αφού οι έγνοιες του για τον αγώνα της Ελλάδας ήταν περισσότερες και πάνω από τη ποίηση και τον έρωτα.

   Άφησε τα ρόδινα παλάτια του στην Αγγλία και την Ιταλία και  αποφάσισε να βοηθήσει τον αγώνα. Διάλεξε χωρίς δεύτερη σκέψη το επικίνδυνο Μεσολόγγι που τόσφιγγε η Τουρκιά, για να ζήσει στερημένα και σκληρά και να διαθέσει όλο το χρήμα του και το κύρος του στη λευτεριά της Ελλάδας.

Το "Φαινόμενο" Έξοδος

 

Της Ακακίας Κορδόση*

  Διαπιστώνω συχνά με θλίψη μου πως η Έξοδος του Μεσολογγίου, ένα συγκλονιστικό γεγονός που έχει γίνει μόνο στην Ελλάδα, είναι άγνωστο στους Έλληνες. (Το γνωστό κλισέ «η Έξοδος του Μεσολογγίου» δεν λέει τίποτε – ηρωικές πράξεις έχουν γίνει σ΄ όλη την Ελλάδα). Και τους είναι άγνωστο, γιατί η πολιτεία δεν τους το έχει διδάξει στα σχολεία της, όχι στο μάθημα της ιστορίας αλλά σε ειδικό μάθημα ήθους, πολιτισμού και αξιοπρέπειας, που είχε την υποχρέωση να καθιερώσει.
Και απορροφημένη απ΄ τη διαχρονική της διχόνοια, δεν φρόντισε, από καταβολής Ελληνικού Κράτους, να συντηρήσει και στο εξωτερικό την τρομερή συγκίνηση που είχε προκαλέσει σ΄ όλο τον πολιτισμένο κόσμο η μοναδική αυτή περίπτωση, ώστε και εκεί να μην ξεχαστεί ποτέ. 

Το Μεγάλο Τέλος

«’Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος»

Βλέποντες τόν εαυτόν μας, το στράτευμα καί τούς πολίτας εν γένει μικρούς και μεγάλους παρ΄ ελπίδαν υστερημένους από όλα τα κατεπείγοντα αναγκαία της ζωής πρό 40 ημέρας και ότι εκπληρώσαμεν τά χρέη μας ως πιστοί στρατιωται της πατρίδος εις την στενήν πολιορκίαν ταύτην και ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τούς δρόμους όλοι.
Θεωρούντες εκ του άλλου ότι μας εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας καί προμηθείας, τόσον από την θάλασσαν καθώς και από την ξηράν ώστε να δυνηθώμεν να βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί του εχθρου, αποφασίσαμεν ομοφώνως:

Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου

Του Λουκή Ακρίτα*

"......Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου. Όπου η θυσία καθαγιάζει την παρουσία μας στη ζωή, εκεί, πανάχραντο και ιερό, σαλεύει το Μεσολόγγι. Όπου η Αρετή υψώνεται, εγκαλλώπισμα και δικαίωση της εποποιίας των ανθρώπων,  εκεί υπάρχει το Μεσολόγγι. Όπου η παιδεία θεμελιώνει το ελεύθερο φρόνημα των πολιτών, εκεί απλώνεται, βάθρο και κρηπίδωμα, το Μεσολόγγι. Όπου απροσμέτρητη η Αγάπη πλάθει τις μήτρες της Ιστορίας, εκεί παραστέκει το Μεσολόγγι. Όπου ο άνθρωπος ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του Θεού, εκεί ορθώνει το ανάστημά του ο φράχτης του Μεσολογγιού. Όπου οι Λαοί αναζητούν την πορεία του Μέλλοντος, από γενιά σε γενιά, με ακατάλυτο προγονικό δεσμό, εκεί προπορεύεται το Μεσολόγγι.

Παντού υπάρχει το Μεσολόγγι, ένδοξοι κάτοικοι μιας πολιτείας στεφανωμένης από τη Δόξα. Γιατί το Μεσολόγγι είναι για όλους τους Λαούς της Γης πράξη Ελευθερίας και κανόνας Αρετής...."

 *Απόσπασμα από τον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στις Γιορτές Εξόδου 1964 

   ο υφυπουργός Παιδείας Λουκής Ακρίτας.

Οι λησμονημένοι της Ιστορίας

Της Βάσως Μπίσσα-Σταφυλάκη*

          Στην τραγωδία που ξετυλίχτηκε στο  Μεσολόγγι  απ’ το 1822 μέχρι και τον Απρίλιο του 1826 και που έμεινε  παγκόσμια γνωστή ως «Η Έξοδος  του Μεσολογγίου»,  κυριάρχησαν τρεις μορφές, τρεις μοναδικές προσωπικότητες,  τρία πρότυπα ανθρώπινων  χαρακτήρων. Ο Αθανάσιος Ραζηκότσικας, ο Ιωσήφ των Ρωγών και ο Χρήστος Καψάλης. Πρότυπα γιατί  ό,τι αποζητάει  κάθε άνθρωπος, χρήμα, εξουσία, ευτυχία, ζωή, τα κατέθεσαν ανεπιφύλακτα στο βωμό του υπέρτατου αγαθού της ελευθερίας  της πατρίδας.

Φιλέλληνες & Φιλελληνισμός

Της Παναγιώτας (Νάγιας) Δακαλάκη*

            Ο όρος φιλέλληνας  δεν είναι μια ονομασία που παραπέμπει μόνο στα χρόνια της Επανάστασης.

             Έχει τις ρίζες της πολύ βαθειά, στην εποχή ακόμη του Μεγάλου Αλεξάνδρου που του αποδόθηκε το όνομα φιλέλλην τόσο για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες όσο και για τη βοήθεια που πρόσφερε στους Έλληνες στη διάρκεια των Περσικών Πολέμων.

Μεσολόγγι

                          
                                                                       Του Σταύρου Ι. Μπαλογιάννη*

Εκεί που στις τάπιες ηχούσαν κανόνια

πουλιά κελαηδούνε για την λευτεριά.

Στο χώμα σπαρμένο με κόκαλα ηρώων

λουλούδια ανθίζουν και βλέπουν ψηλά

σε ουράνια ανοιγμένα, που η δόξα προβάλλει

κρατώντας στεφάνια για Ελλήνων παιδιά

που ζουν μέχρι τώρα στα όπλα ζωσμένα

φυλάγοντας τείχη με βάγια στρωμένα

και κήπους ηρώων με δάφνης κλαδιά.

Ο Τύπος στην υπηρεσία της Ελληνικής Επανάστασης - Τα "Ελληνικά Χρονικά"

                                                                                             

                                                                         Της Ανδρονίκης Π. Χρυσάφη*

Η δύναμη των Media δεν είναι φαινόμενο της σύγχρονης εποχής. Ο «Τύπος» των παλαιότερων εποχών, δηλαδή το σύνολο των γραπτών κειμένων που κυκλοφορούσαν σε διευρυμένα ανθρώπινα σύνολα και πληροφορούσαν για τα γεγονότα, τα πρόσωπα που βρίσκονταν πίσω από τις πληροφορίες, οι επιμέρους λειτουργίες του Τύπου και η επίδραση που ασκούσε στον λαό, υπήρξαν μηχανισμοί που τέθηκαν σε λειτουργία στο σύγχρονο ελληνικό κράτος πριν ακόμα τη συγκρότησή του.

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ή ακόμα και πριν από αυτή, μεταφέρθηκαν στις επαναστατημένες περιοχές φορητά ή σύγχρονα τυπογραφεία, εκδόθηκαν χειρόγραφες εφημερίδες με αντιγραφείς, οργανώθηκε ταχυδρομείο, ενώ ακόμα και σε πολιορκημένες πόλεις κυκλοφόρησαν συνδρομητικές εφημερίδες μεγάλης εμβέλειας.