Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Μίμοι εκ μίμων* ή το θεατρικό μπουλούκι


                                                Του Γιάννη Μπαρδάκη *

        Το  θεατρικό μπουλούκι στο λεξικό αναφέρεται ως ο περιφερόμενος θίασος. Απαξιωτικός τίτλος. Στη θεατρική ορολογία προσδιορίζει τους δευτερεύοντες θιάσους. Όμως το θεατρικό μπουλούκι  ήταν ένα πολιτισμικό φαινόμενο, συνέχεια του Διονυσιακού θιάσου της αρχαιότητας και της Comedia dell’ Arte του μεσαίωνα.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Βιβλίο – Αναγνώστης, μια σχέση φιλότητας


Της Ελένης Πλακίδα *
   Αγαπώ τα  βιβλία μου,  γιατί… αγαπώ  το βιβλίο.
  Πολύ συχνά  λέω στους  μαθητές μου  ότι μόνο με το  βιβλίο θα σώσουν  την αξιοπρέπεια  της συνείδησής τους.
   Πολιορκούμενοι  στενά  από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, σε μια  εποχή  πολιτικά σκοτεινή,  ηθικά  υποβαθμισμένη,  νεκρή ως  προς τη φαντασία  και τ’ όνειρο,  με έναν  παρεκκλίνοντα  πολιτισμό που δεν εγγυάται το αύριο, σ’ έναν κόσμο χαώδη όπου η μετριότητα ανακηρύσσεται  νικητής, μόνη ελπίδα και σανίδα  σωτηρίας μένει  το βιβλίο.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

Απόδραση στο Χρόνο

Του Ευάγγελου Γ. Σακκέλιου *


  Πρόσωπα γκρίζα. Ώμοι κυρτοί. Χέρια με ρόζους. Ρυτίδες. Γέλια. Εξώθυρα και μονοπάτια. Ένα κλείσιμο του ματιού στον χρόνο σε φόντο ασπρόμαυρο. Είναι ο κόσμος που αιχμαλώτισε ο φακός του δημιουργού στην γενέθλια πόλη των δικών του. Μια πατριδογνωσία της λιμνοθάλασσας. Της μελαγχολίας του Μεσολογγίου που έγινε ένα με την πόλη.

Σάββατο 14 Απριλίου 2018

Η ταφή του Μπότσαρη και η ανέγερση του μνημείου του στο "περιβόλι" των αγωνιστών



 Του Αλτάνιου Κλεισοβίτη*

Ο Μάρκος Μπότσαρης, ο ήρωας της Επανάστασης με το εξαίρετο ήθος, παρά το ότι σκοτώθηκε στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου δεν θάφτηκε εκεί, αλλά αμέσως μετά το θάνατό του στις 9 Αυγούστου 1823, μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι, δηλαδή στον τόπο τον οποίο ο αγνός και θαρραλέος αυτός αγωνιστής θεωρούσε δεύτερη πατρίδα του και ποικιλότροπα του είχε συμπαρασταθεί από το 1822 με την πρώτη του πολιορκία.

Πέμπτη 12 Απριλίου 2018

Η τυχερή Γενιά

Του Γιώργου  Σαρρή*
 Όταν  επιστρέφω στις  αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, κι αυτό γίνεται συχνά όσο τα χρόνια προχωρούν, αναλογίζομαι πόσο ευνοημένος υπήρξα για την χρονική περίοδο που ήρθα στη ζωή και μάλιστα από γονείς απλούς και σεμνούς,  ανθρώπους του μόχθου.

Σάββατο 7 Απριλίου 2018

Η εξοδίτισσα Ελένη Στάικου επιστρέφει στον τόπο της...

Της Μαρίλης Χαραμή
  Κοιτώ το γιλέκο το περίτεχνο και προσπαθώ μέσα από τα μισάνοιχτα κουμπάκια του να ψηλαφίσω τον χτύπο της καρδιάς της. Γυρίζω πίσω 192 χρόνια και τη βλέπω εκείνο το πρωινό του Λαζάρου ν' ανοίγει το σεντούκι και να βγάζει στο φως την καλή της τη φορεσιά. Εκείνη που θα φορούσε στο γάμο της. Είναι μόλις 20 χρονών. Ένα παιδί για την εποχή μας. Μια γυναίκα για τότε. Τα παλικάρια στα μέρη της είναι κι αυτά άντρες. Στα 23 τους ήταν ήδη εκλεγμένοι στρατηγοί. Όπως ο Θανάσης ο Ραζη-Κότσικας ο άνδρας αγαπημένης παιδικής της φίλης.