Ήταν και οι δύο τους φιλέλληνες

                             Του Νίκου Κορδόση*

Πέρασαν δύο  αιώνες από τον Απρίλη του 1824 που στο Μεσολόγγι, στη μικρή αυτή ισοθαλάσσια πολιτεία, πέθανε ο διάσημος  Τζώρτζ Γκόρντον Μπάυρον. Ο αγγλόφωνος ποιητής που ενσάρκωνε τον ρομαντισμό, που οι γυναίκες τον λάτρευαν και οι άντρες τον ζήλευαν. Ο  γνωστός σε όλους ως Λόρδος Βύρων.

 

Το γεγονός αυτό, πέρα από τη βαθειά συναισθηματική του πλευρά, είχε και μια μεγάλη πολιτική και ιστορική σημασία. Άλλαξε εν μέρει  για την Ελλάδα τη ροή των γεγονότων της ιστορίας. 

 

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας αυτόχειρας  ξανθός ιππότης και ελληνολάτρης ουτοπιστής

                                                            Του Γιάννη Μπαρδάκη*

 

 

«Ο Γιαννόπουλος ήταν ένας ωραιότατος νέος, λεβέντης κυπαρισσόκορμος, αλαβάστρινος, με θαυμάσια σαγηνευτικά, γαλανά μάτια, ένας αρχαίος Έλληνας με περιβολή δανδή, δικής του συνθέσεως, ζακέτα γκρι-περλ, χιονάτο πλαστρόν, που διετηρείτο πάντοτε άσπιλο και, αντί άνθους, ένα... γαϊδουράγκαθο στην κομβιοδόχη. Ήταν μια εμφάνιση άφθαστα κομψή, φυσικά εντυπωσιακή και παρ' όλη την ιδιορρυθμία της αντρίκια κι' επιβλητική. Και σπανίως ψυχή ήταν τόσον εναρμονισμένη με το εξωτερικό του ανθρώπου, όπως η δική του: Αγνός, ανεπίληπτος, υψηλόφρων, ευγενής  και αβρός…….».  Έτσι περιγράφει  στο περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία» του 1953 ο Σπύρος Μελάς τον Περικλή Γιαννόπουλο.

ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

                                                  Του Γιάννη Μπαρδάκη* 

 

                                 «Αγάπα και ξεφάντωνε και δούλεψε και ζήσε

Και προσηλώσου στη ζωή σαν το κισσό στο δέντρο

 Και δέσου  με τη γην, στρείδι στο βράχο επάνω

Και μη σε μέλει που θα πας τα μάτια σου όταν κλείσης».

 

      Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας που έφυγε ο πνευματικός φάρος της Ελλάδας Κωστής Παλαμάς.