Τα κάλαντα της Ακακίας
Της Άννας Χαντζάρα*
Όσο ήμουν μαθήτρια δημοτικού πήγαινα κάθε χρόνο για τα κάλαντα παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, ανελλιπώς. Σε κάθε μαγαζί στο Μεσολόγγι και σε όσα σπίτια γνωστών και μη μπορούσαμε να πάμε, ξεκινώντας από τις 8 και συνεχίζοντας μέχρι το μεσημέρι. Το πιο σύνηθες ήταν το "μας τα είπαν", με αμέσως επόμενο το να μας διακόπτουν πριν καν προλάβουμε να πούμε "καλήν ημέραν άρχοντες".
Του Αλτάνιου Κλεισοβίτη*
Αν στην εξέλιξη κάθε ανθρώπου ο τόπος και ο περίγυρος μέσα στον οποίο γεννιέται και μεγαλώνει ασκεί επιρροή, στον καλλιτέχνη έχει κυρίαρχη θέση.
Ο ζωγράφος και πτυχιούχος της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας Βαγγέλης Ρόμπολας που γεννήθηκε στην Κατοχή Μεσολογγίου και από το 2010 είναι ο εικαστικός επιμελητής της «Διεξόδου», είχε την μεγάλη τύχη να μεγαλώσει και να ζει σε ένα τόπο με τοπίο πραγματικά ποιητικό.
Του Γιάννη Μπαρδάκη*
Κάποτε το πρωινό μας ξύπνημα συνοδεύονταν με μια αυτοματοποιημένη κίνηση του χεριού.
Ήταν η κίνηση προς τον διακόπτη του ραδιοφώνου που ήταν ένα είδος πολυτελείας των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60 και βρίσκονταν πάντα δίπλα στο κομοδίνο.
Με τα ακούσματά του διασκεδάζαμε,
ονειρευόμασταν, συγκινούμασταν.
Οι ζεστές φωνές των εκφωνητών και των εκφωνητριών της εποχής - και ιδιαίτερα εκείνων της ελληνικής ραδιοφωνίας ( ΕΙΡ) - είχαν γίνει και δικές μας.
Μια από αυτές τις αγαπημένες φωνές ήταν και της Μαρίας Γκόπη.
