Ο προφητικός λόγος του "Προφήτη"

                                                                                  Της Ακακίας Κορδόση*

            Όταν περπατούσα  κάτω απ’ τους  άνθινους  θόλους  των είκοσι χρόνων (μην  προλαβαίνοντας – όπως κι όλοι –  να υποψιαστώ  πως θα ήταν  οι μοναδικοί  και  πόσο  γρήγορα  θα τους έχανα), είχα διαβάσει  ένα βιβλίο  που με είχε συγκινήσει βαθειά και – γι’ αυτό – ποτέ δεν ξέχασα :

            Ήταν ο «Προφήτης» του Χαλίλ  Γκιμπράν. 

            Ο «Προφήτης» ήταν – είναι –  ένα ποιητικό  πεζό,  ή ένα ποίημα χωρίς στίχους, ένα απόσταγμα  σοφίας και υπερβατικής αποκάλυψης. Κάτι  ανάμεσα  στην Επί του Όρους Ομιλία  και τη Γυναίκα  της Ζάκυνθος. 

ROCK 'N' ROLL ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ.....

ΤΟ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΕΙΣΗΧΘΗ  ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

ΜΕΣΩ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ ΚΑΙ …ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΟ 1957

Του Αλτάνιου Κλεισοβίτη*

Το rock ’n’ roll ως μουσικό είδος έκανε ουσιαστικά την εμφάνισή του  στον κόσμο τη δεκαετία του ΄50.

Το 1956  ήταν η χρονιά  που  το γνώρισε  για πρώτη φορά η νεολαία  της Ελλάδας με το τραγούδι Rock Around The Clock (Bill Haley & The Comets)  ενώ από το καλοκαίρι του 1957 άρχισε  πλέον και να το χορεύει.

Δίσκοι του πικάπ άρχισαν κυκλοφορούν  με δεκάδες  τραγούδια  - Maybelenne (Chuck Berry,1955), Tutti Frutti (Little Richard,1955), Blue Suede Shoes (Carl Perkins,1955), Heartbreak Hotel (Elvis Presley,1956) – ενώ  τα blue jeans, τα ρεβέρ, οι  μυτερές φαβορίτες και  οι γρήγορες κούρσες  και μοτοσυκλέτες  έδωσαν  άλλο χρώμα στη νεανική κουλτούρα.

Επρόκειτο για μια  έκρηξη νεανικής αλλαγής που είχε σαν βάση το rock’n’roll.

Η καθιέρωση των Γιορτών Εξόδου

                                                                                   Του Αλτάνιου Κλεισοβίτη *

Το εκπληκτικό και ανεπανάληπτο γεγονός της θυσίας των Μεσολογγιτών, του θαύματος της ανδρείας των, της αυταπάρνησης των γερόντων, της  αξιοπρέπειας των γυναικών και  της αλληλεγγύης των φιλελλήνων ζωντανεύει  κάθε χρόνο υπό τον βαρύτιμο τίτλο «Γιορτές Εξόδου».

Ο εορτασμός αυτός,    στον  οποίο συμμετέχει ο Πολιτειακός Άρχοντας και η ανώτατη πολιτική, εκκλησιαστική, πνευματική και στρατιωτική ηγεσία  της χώρας, είναι ίσως μοναδικός  στον κόσμο όλο. Πρώτον γιατί ξεκίνησε αυτόβουλα από τους συγγενείς των πεσόντων στην Έξοδο και δεν επιβλήθηκε από το κράτος, δεύτερον γιατί πραγματοποιείται σε ώρα νυκτερινή και τρίτον γιατί γίνεται με βήμα πολύ αργό – σε ένδειξη πένθους – και με μπάντες που παιανίζουν πένθιμα εμβατήρια.

Μέρες…..

Του Βαγγέλη Σακέλλιου*

                                                           

                   

……Μια χαρακιά εδώ, μια λέξη εκεί,

 φωτογραφίες απαχθέντων χαμογέλων.

Σημάδια που, εν τέλει, θα σβηστούν

στα χρόνια που κυλούν όπως κυλούν τα χρόνια….

                                                 Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Αστικά Ερείπια

Ι) Η φίλη μου η Κατερίνα, κοσμοπολίτισσα, ταξιδεμένη και διψασμένη για ζωή ήταν απόλυτη : «Η Ρώσικη ψυχή είναι πάντα βαθιά. Οδύνη και ωδίνες μια τέλεια ενδοσκόπηση. Δες για παράδειγμα τους ήρωες του Ντοστογιέφσκι. Ή, ακόμα, την πικρή γεύση που οι στιγμές απώλειας χαρίζουν στον Τσέχωφ. Ακόμα και τώρα. Ιδίως τώρα…»

Δειλινά λουσμένα στην κόκκινη αχλύ τους

Της Ακακίας Κορδόση*

Εμείς  που γεννηθήκαμε  σ’ ετούτο  τον τόπο,  που δεθήκαμε  με την τύχη του και πικραινόμαστε για το ξεθώριασμα  της παλιάς λάμψης του,  δεν πρέπει  να είμαστε απόλυτοι.

 Το Μεσολόγγι  φθάρθηκε  βέβαια και ξεχάστηκε, δεν πέθανε  όμως. 

"Της Aναπόλησης και της Καρτερίας"

*Της Γιώτας Γουβέλη

Με τη φίλη μου τη Φωφώ μοιραζόμαστε ακριβές αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας, συντοπίτισσες και συγκάτοικοι στα φοιτητικά μας χρόνια σε ένα δυαράκι του Ζωγράφου, γεμάτο όνειρα και προσδοκίες και σχέδια για τη ζωή που ανοιγόταν μπροστά μας.

Η μοίρα όμως ύφαινε ένα ύπουλο σχέδιο για τη φίλη μου. Πριν δυο χρόνια διαγνώστηκε με τη νόσο του κινητικού νευρώνα, που έγινε παγκοσμίως γνωστή μέσω του Στίβεν Χόκινγκ. Σε αντίθεση όμως με τον ομοιοπαθή της διάσημο φυσικό, καμιά διασημότητα δεν λαμπρύνει την κατάσταση της Φωφώς.

Έξοδος στη Διέξοδο: 20 χρόνια Κέντρο Λόγου & Τέχνης – Μουσείο «Διέξοδος»

Της Ανδρονίκης Χρυσάφη*

Πέρασαν είκοσι χρόνια από τη στιγμή που ο Μεσολογγίτης δικηγόρος Νίκος Κορδόσης αποφάσισε να διασώσει ένα κομμάτι ιστορικής μνήμης της πόλης του, ίσως από τα πιο σημαντικά. Και, ιδίοις εξόδοις, αγόρασε, ανακαίνισε, εμπλούτισε και επέστρεψε στην κοινωνία ένα από τα ελάχιστα προεπαναστατικά κτίρια του Μεσολογγίου, το πατρογονικό σπίτι του εκλεγμένου αρχηγού της Φρουράς του Μεσολογγίου κατά την Έξοδο, Αθανασίου Ραζηκότσικα.

Σώζοντας το σπίτι-ορόσημο από την κατάρρευση δημιούργησε αρχικά ένα μικρό ιστορικό μουσείο, ενώ στην πραγματικότητα αναδύθηκε ένας νέος πόλος έλξης, που άλλαξε τη φυσιογνωμία και τη δυναμική του ιστορικού κέντρου της πόλης. 

Η αρχική προσπάθεια μετεξελίχθηκε στο «Κέντρο Λόγου και Τέχνης ΔΙΕΞΟΔΟΣ», και, λες και έριξες ένα βότσαλο στη λίμνη, οι κύκλοι άρχισαν να διευρύνονται και να περιλαμβάνουν όλο και περισσότερα, όλο και περισσότερους.

Χειροποίητη μνήμη

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΜΝΗΜΗ

                                                    Του Ευάγγελου Γ. Σακέλλιου *

*Λιτανεία, θρησκευτική πομπή ικετήρια, με περιφορά εικόνων ή αγίων λειψάνων.

**Πομπή,  πανηγυρική ή θρησκευτική συνοδεία.

***Έξοδος, κίνηση, μετάβαση από μέσα προς τα έξω, διαφυγή από ορισμένη δυσμενή κατάσταση.

Τεγόπουλος – Φυτράκης, Ελληνικό Λεξικό

Και οι μορφές ; Τα παρατεταγμένα, από πηλό, ειδώλια ; Τι είναι ακριβώς ;

Αρκεί ο λιτός τίτλος «Μεσολόγγι/Πολυτεχνείο, Πορεία προς την Ελευθερία» ν΄απαντήσει στους υπαινιγμούς σ΄αυτή την οδυνηρή ανασκαφή του παρελθόντος;

Τούτες οι μορφές είναι ανέκφραστες. Μετέωρες στον χρόνο και τον χώρο. Ιέρειες σαν σε πομπή στα Παναθήναια. Συνοδοί θανάτου στα έγκατα μιας πυραμίδας. Μορφές αρχέγονες, εν υπνώσει, με προδιαγραμμένη την πορεία την σιωπηλή. 

Πομπή θρήνου, έξοδος προσμονής, νικημένοι στρατιώτες, γυναίκες του Ζαλόγγου ή του Δίστομου, πρόσφυγες του πολέμου, ικέτιδες του αρχαίου κόσμου; Τι είναι ακριβώς ;

Πορεία προς την Ελευθερία

                                                                                                                  

                                                                                     Της Νικολίνας Θωμοπούλου *

«Μεσολόγγι – Πολυτεχνείο. Πορεία προς την Ελευθερία»

Δρόμοι Ελευθερίας. Στην πόλη της Ελευθερίας.

Τι σημαίνει, όμως, η λέξη «ελευθερία»;

Από τον καιρό του Διαφωτισμού ο Μοντεσκιέ παραπονιόταν: «Δεν υπάρχει λέξη που να προσέλαβε μεγαλύτερο αριθμό διαφορετικών νοημάτων από την ελευθερία». Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα και ορισμένους Ρώσους που αποκαλούσαν «ελευθερία» το δικαίωμα να έχουν μακριά γένια!

Ελεύθερος άνθρωπος: στον όρο αυτό ο κάθε λαός ανάλογα με την πνευματική του συγκρότηση και την ψυχική του ωριμότητα δίνει διαφορετικό νόημα.

Οι σημασίες που αποδίδονται σ’ αυτή τη λέξη είναι πολλαπλές και το νόημα της πολυεδρικό. Σε κάθε περίπτωση όμως, η λέξη αφορά εσένα, αφορά εμένα, αφορά τους γύρω μας, τα πρόσωπα που συναντάμε καθημερινά. Η Ελευθερία είναι μια υπόθεση του ανθρώπου άμεση και επείγουσα. Γιατί χωρίς αυτήν ο άνθρωπος αποκτηνώνεται. Γίνεται υπάνθρωπος. Καταντά απάνθρωπος.

Η τελευταία πράξη του Μεγάλου Χαλασμού

 Επίσκοπος Ιωσήφ Ρωγών 

Της Βάσως Μπίσσα - Σταφυλάκη*

 Γεννήθηκε στα Αμπελάκια  της Θεσσαλίας  το 1776. Ακολούθησε το ιερατικό στάδιο,  αφού μαθήτευσε  στη Σχολή  Κούμα της  Τσαριτσάνης. Χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης  απ’ τον Επίσκοπο Άρτης Πορφύριο και αργότερα  βοηθός Επίσκοπος του Πορφυρίου  με τον τίτλο του «Ρωγών και Κοζύλης». Τον Ιούλιο  του 1822 ακολούθησε στο Μεσολόγγι τον Μητροπολίτη Πορφύριο και όταν αυτός έφυγε για το Ναύπλιο ως αντιπρόσωπος του Μεσολογγίου στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση, ο Πορφύριος   ανέλαβε  μητροπολιτικά καθήκοντα διαμένοντας    δίπλα στο σημερινό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα σ΄έναν «πενιχρό οικίσκο»  που σωζόταν μέχρι  τις αρχές του 20^ου αιώνα.

Θανάσης Ραζή-Κότσικας. Ο Αρχηγός.

Μέρα τιμής και σεβασμού η αποψινή. Μέρα αφιερωμένη στον Αρχηγό, τον ηγέτη αλλά πάνω από όλα στον άνθρωπο Θανάση Ραζηκότσικα. Μια σπουδαία, μια εμβληματική προσωπικότητα.

Όλα αυτά τα χρόνια από κοινού ο Σύλλογος μας, ο Σύλλογος οι φίλοι της μουσικής Διονύσιος Σολωμός σε αγαστή συνεργασία με το Ιστορικό Μουσείο Διέξοδος και τη συμμετοχή του Ομίλου Οπλισμού και Φορεσιάς Ο Λιάρος διαγράφουμε μια κοινή πορεία. Μια πορεία σε ένα δρόμο που δεν έχει άλλο σκοπό από την ιστορική αφύπνιση.

Ανδρέας Κίτσος - Μυλωνάς

Ο αφανής στοχαστής του πνεύματος

«Ας κοιμούντ’ ευτυχισμένα όσα αγαπήσαμε»

  (Στίχος του Ανδρέα Κίτσου-Μυλωνά)

                                                                                                                                                     Του Γιάννη Μπαρδάκη *

Τέτοιες μέρες του Φλεβάρη 2004, έφυγε για το επέκεινα, ο λόγιος  Ανδρέας Κίτσος – Μυλωνάς με τον οποίο είχαμε κοινή  καταγωγή και μάλιστα γείτονες από τη  Μπουρλέσια  Μακρυνείας Μεσολογγίου (όπως εγώ  προσδιορίζω γεωγραφικά το χωριό μου,  κόντρα στους  κάθε λογής πολιτικάντηδες  που με τις φαεινές ιδέες τους το μετέτρεψαν σε Άγιο Ανδρέα Αγρινίου)  αλλά και κοινή επαγγελματική πορεία.

Ο άνθρωπος που σου χαμογελά

 

                                                                                              Της Σοφίας Παπαηλιάδου*

Ο άνθρωπος που βλέπεις να σου χαμογελάει το πρωί λέγοντάς σου καλημέρα, δεν σημαίνει ότι δεν έχει προβλήματα δικά του.

Εκείνος ο άνθρωπος που σου απλώνει το χέρι και σου λέει “έλα, σήκω”, έχει βρεθεί πολλές φορές κατάχαμα και ξέρει να το αναγνωρίζει, ακόμα και χωρίς να σε δει πεσμένο.

Εκείνος ο άνθρωπος που θα καθίσει, θα σε ακούσει, θα σου δώσει χώρο και χρόνο από την ζωή του, δεν είναι αργόσχολος.

Είναι ένας άνθρωπος που νοιάζεται και έμαθε να κάνει μαγικά με το χρόνο και να τον δημιουργεί για εκείνους που θέλει.