ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ένας αυτόχειρας  ξανθός ιππότης και ελληνολάτρης ουτοπιστής

                                                            Του Γιάννη Μπαρδάκη*

 

 

«Ο Γιαννόπουλος ήταν ένας ωραιότατος νέος, λεβέντης κυπαρισσόκορμος, αλαβάστρινος, με θαυμάσια σαγηνευτικά, γαλανά μάτια, ένας αρχαίος Έλληνας με περιβολή δανδή, δικής του συνθέσεως, ζακέτα γκρι-περλ, χιονάτο πλαστρόν, που διετηρείτο πάντοτε άσπιλο και, αντί άνθους, ένα... γαϊδουράγκαθο στην κομβιοδόχη. Ήταν μια εμφάνιση άφθαστα κομψή, φυσικά εντυπωσιακή και παρ' όλη την ιδιορρυθμία της αντρίκια κι' επιβλητική. Και σπανίως ψυχή ήταν τόσον εναρμονισμένη με το εξωτερικό του ανθρώπου, όπως η δική του: Αγνός, ανεπίληπτος, υψηλόφρων, ευγενής  και αβρός…….».  Έτσι περιγράφει  στο περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία» του 1953 ο Σπύρος Μελάς τον Περικλή Γιαννόπουλο.