Της Δέσποινας Κανελλή – Κορδόση*
Χειμώνας του 1822. Η επανάσταση στην Ελλάδα καλά κρατεί! Το Μεσολόγγι ξεσηκωμένο βρίσκεται πολιορκημένο από τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιουταχή! Οι μπάλες των κανονιών καταστρέφουνε την πόλη. Οι φλόγες ανεβαίνουνε ψηλά και φωτίζουνε τη νύχτα.
Στην Ζάκυνθο, ένας 24χρονος νεαρός κάθεται στο λόφο του Στράνη και αγναντεύει το πέλαγος. Στο βάθος του ορίζοντα ξεπροβάλλουνε οι φλόγες του πολέμου. Είναι το Μεσολόγγι. Οι λάμψεις του, σπίθες έμπνευσης για τον Σολωμό. Συμπάσχει με τους αγωνιστές
και με τα μάτια της ψυχής του μετακομίζει στο αλωνάκι των πολιορκημένων. Και υποκλίνεται στην γενναιότητα των μαχητών.
Διέκρινε την ώρα που πλησίαζε, τη στιγμή που τα ανθρώπινα τελείωναν και τα υπερανθρώπινα ξεπρόβαλαν.
