*Της Γιώτας Γουβέλη
Με τη φίλη μου τη Φωφώ μοιραζόμαστε ακριβές αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας, συντοπίτισσες και συγκάτοικοι στα φοιτητικά μας χρόνια σε ένα δυαράκι του Ζωγράφου, γεμάτο όνειρα και προσδοκίες και σχέδια για τη ζωή που ανοιγόταν μπροστά μας.
Η μοίρα όμως ύφαινε ένα ύπουλο σχέδιο για τη φίλη μου. Πριν δυο χρόνια διαγνώστηκε με τη νόσο του κινητικού νευρώνα, που έγινε παγκοσμίως γνωστή μέσω του Στίβεν Χόκινγκ. Σε αντίθεση όμως με τον ομοιοπαθή της διάσημο φυσικό, καμιά διασημότητα δεν λαμπρύνει την κατάσταση της Φωφώς.
Ακριβώς πάνω στην πιο δυναμική φάση της ζωής της, η αγαπημένη φιλόλογος του γυμνασίου του Ζεφυριού –από το οποίο δεν δέχτηκε ποτέ να μετατεθεί, πιστή στο καθήκον και στην αγάπη της για εκείνα τα παιδιά που είχαν περισσότερο την ανάγκη της- αποσχίστηκε από τον κόσμο, μη μπορώντας πλέον παρά μόνο τα μάτια της να κινεί.
Πόση ποίηση, δύναμη, ψυχή, πάθος μπορούν όμως να ξεχυθούν από εκείνα τα φωτεινά πράσινα μάτια! Χάρη στην ηρωική αφοσίωση του αγαπημένου της και της υπέροχης κόρης τους, η Φωφώ μπόρεσε να τους επικοινωνήσει με μόνη την εκφραστική δύναμη των ματιών της κείμενα σπαραχτικής ποιητικότητας, χωρίς στολίδια και επιτηδευμένα καλλωπίσματα, χωρίς ναρκισσευόμενη καλλιτεχνία, αλλά με τη θαυμαστή απλότητα του γνήσιου συναισθήματος που μόνο οι μεγάλοι λογοτέχνες μπορούν να αποδώσουν.
Εικόνες και σκέψεις και βιώματα όπως τα αντικρίζει τώρα μέσα στην ανημπόρια της, που όμως γίνονται έντονες εμπειρίες μέσα από τη διεισδυτική ματιά της.
Κάθε ένα από αυτά τα κείμενα είναι ένα συγγραφικό διαμάντι.
Φωφώ μου αγαπημένη, σ’ ευχαριστώ και σε θαυμάζω για τη δύναμη του λόγου σου, για τα συναισθήματα που εμπνέεις, ικανά να μας ανεβάσουν ένα κλικ πάνω από την πεζή μας υπόσταση.
* Η Γιώτα Γουβέλη είναι συγγραφέας
