Θανάσης Ραζή-Κότσικας. Ο Αρχηγός.

Μέρα τιμής και σεβασμού η αποψινή. Μέρα αφιερωμένη στον Αρχηγό, τον ηγέτη αλλά πάνω από όλα στον άνθρωπο Θανάση Ραζηκότσικα. Μια σπουδαία, μια εμβληματική προσωπικότητα.

Όλα αυτά τα χρόνια από κοινού ο Σύλλογος μας, ο Σύλλογος οι φίλοι της μουσικής Διονύσιος Σολωμός σε αγαστή συνεργασία με το Ιστορικό Μουσείο Διέξοδος και τη συμμετοχή του Ομίλου Οπλισμού και Φορεσιάς Ο Λιάρος διαγράφουμε μια κοινή πορεία. Μια πορεία σε ένα δρόμο που δεν έχει άλλο σκοπό από την ιστορική αφύπνιση.

 Θανάσης Ραζηκότσικας.

Υπήρξε ευγενής, νέος, μορφωμένος, πλούσιος. Θα μπορούσε να απολαμβάνει την ευμάρεια που του πρόσφερε και η θέση αλλά και η περιουσία του. Η συνείδησή του όμως δε θα το επέτρεπε ποτέ. 
Δε δίστασε ούτε για μια στιγμή να τα θυσιάσει όλα. Δε δίστασε να προσφέρει και την ίδια του τη ζωή στο βωμό της ελευθερίας. Βρέθηκε μπροστά στο ιστορικό του χρέος κι αποφάσισε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Αυτό τον κάνει ξεχωριστό.

Ενέπνευσε τους συμπολίτες του, οραματίστηκε, έθεσε το συλλογικό πάνω από το ατομικό και το απέδειξε με την στάση ζωής του, πράγμα που σπανίζει στους σύγχρονους ηγέτες σε μικρό και μεγαλύτερο επίπεδο.

Οι αρετές που τον χαρακτήριζαν δεν ήταν άλλες λοιπόν από τον αλτρουισμό, τη φιλοπατρία, την ανιδιοτέλεια, και τη γενναιότητα του  σώματος και της ψυχής.

Για αυτό άλλωστε ήταν αυτός που χρίστηκε από τους συμπολίτες του Αρχηγός των Εντοπίων Αρμάτων.

Εκλεγμένος αρχηγός.
Η αγάπη, ο θαυμασμός και ο σεβασμός που έδειξαν οι Μεσολογγίτες στο νεαρό συμπολίτη τους, τον έφερε σε αυτή τη θέση.

Και φυσικά δεν τους απογοήτευσε.

Απέδειξε από την πρώτη στιγμή την στόφα που ήταν φτιαγμένος. Αντιστάθηκε. Αντιστάθηκε με πείσμα. Οχυρώθηκε πίσω απ’ τις ντάπιες του φράχτη και πολέμησε. Πολέμησε με συνείδηση, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Πολέμησε σαν Αρχηγός, έναν στρατό κατά πολλές χιλιάδες μεγαλύτερό του με υπερηφάνεια και αυταπάρνηση κι ανέτρεψε κάθε ίχνος λογικής.

Κι ενώ το Μεσολόγγι τη βραδιά της Ηρωικής εξόδου περνά στην Ιστορία και γράφει το όνομά του με χρυσά γράμματα στις σελίδες της, εκείνο το βράδυ η επίσημη ιστορία φρόντισε τεχνηέντως μια τέτοια προσωπικότητα σαν κι αυτή να την περάσει στα ψιλά της γράμματα.  

Λένε πως η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς. Γράφεται από αυτούς που στάθηκαν νικητές σε πεδία μαχών ή κι από αυτούς, που ίσως κατάφεραν και με δολοπλοκίες ακόμα να βρεθούν σε θέση ισχύος.

Στο πεδίο της μάχης ο αγώνας υπήρξε άνισος.  Ο Ραζηκότσικας δε βρέθηκε δυστυχώς στην πλευρά των νικητών.
Με αυτή του την ήττα όμως εμψύχωσε, φώτισε και έμεινε ζωντανό παράδειγμα στα μάτια όλων μας.

Κι αν η προσωπικότητα αυτή δεν έχει τη θέση που της αξίζει, τότε εμείς εδώ μαζί χρόνο με το χρόνο θα ξαναγράψουμε την ιστορία.

Πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία.

Για να είμαστε εμείς που θα τοποθετήσουμε ξανά τον Αρχηγό μας στη θέση που του αξίζει στο πάνθεον των ηρώων.